بي تاب انتظار

كوزه هاي خالي و غبار گرفته را

برگرفتم و به راه افتادم

رفتم تا از سرزمين چشمه هاي سبز ،

براي روح تشنه معبد ،

براي كبوتران معصوم حرم ، آب برگيـرم .

چشمه هاي كه از دل آفتاب سر مي زنند .

سپيدة صبح ، نهري از آن سرزمين است .

فلق دهانه اي از آن چشمه هاست .

سرزميني در آن سوي بامدادان ،

رفتم و دل ، لبريز از عشق ،

جان تافته از ايمان ،

انديشه روشنم از حكمت ،

تن گرم از اميد و ...

من بي تاب انتظارم... ! 
                                            دكتر علي شريعتي